Kimilerinin umudu, kimilerinin sevinci, kimilerinin bekleyişidir bayram. Niçin umuttur? Kapılarının çalınacağını bir hoş seda ile anılmayı umut etmektir. Bekleyiştir, gelecek olanlar vardır, gözler yollardadır, küçük bir tıkırtı sanki kapının açılıp ta içeriye girecek olan mutluluğudur bayram. Umuttur, çünkü tüm insanlar yaşlısıyla, genciyle, gülümsemektir, mutluluktur.
Evet her ramazanın başında hatırlanır, ah eski ramazanlar diye iç geçirilirken, ramazanın sonunda nerede o eski bayramlar diye yine hayıflanır insanoğlu. Çocukluğumuzun bayramlarıyla ile ramazanlarıyla günümüzün ramazanı, bayramı elbette çok farklılık göstermekte. Çocukluğumuzun ramazanı iftar veya sahur vesileyle bütün aile bireylerinin bir arada olduğu neşenin ve heyecanın tavan yaptığı ortamlardır. Bayram ise yeni giyeceğimiz elbiselerimiz, alacağımız harçlıklar ve yiyeceğimiz şekerlemeler olarak heyecan yaratırdı, kendi dünyamızda.
Bugün mü? Hiçbir şey söylemeye gerek yok. Yukarıda heyecanın, mutluluğun, neşenin hiç birisinin bulunmadığı ortamlar, büyüklü-küçüklü her bireyin maalesef teknoloji ile olan imtihanı ve daha önemlisi yaşam kavgası bizleri hissiz, heyecansız, duygusuz ve sadece günü yaşayan bir birey olarak hayatımızı idame ettirmekte ısrarlıyız.
Yine de tüm bu olumsuzluklara rağmen umutsuz, bekleyişsiz ve sevinçsiz olmamak dileğiyle şimdiden tüm dostlarımızın ve İslam Alemin bayramı kutlu olsun diyorum.