06.02.2023 Asrın felaketiydi. En sevdiklerimizi, canlarımızı birer birer enkaz altından çıkartıp, toprağa vereli tam 60 gün oldu.
Nasıl geçti, geride kalan 60 günde ne yaptık, nasıl yaşadık, neler oldu inanın farkında değilim.
Hayatımız 90 saniyede değişen bir enkaz yığını gibi. Yıkılan ve yok olan caddelerden geçerken, bulunduğumuz noktada da 60 gün öncesinde ne vardı, burası neresiydi tek başımıza çıkaramaz vaziyetteyiz.
Hayatımız rutine bağlandı. Yatıyoruz, kalkıyoruz, gidiyoruz ne yapıyoruz farkında değiliz. Rutine devam anlayacağınız. Ne zaman normale döneriz bilmiyorum.
Bu enkazlar ve 4.17’ yi hatırlatan o yıkıntılar ortadan kalkmadan bu normale dönüşün pek mümkün olmayacağını düşünüyorum.
Bildiğim tek gerçek, bu yıkıntılar arasında yaşam mücadelesine devam etmek zorunda olduğumuz.
Kahramanmaraş’ın büyük bir bölümü haritadan silinmişken, insanlarımızın büyük çoğunluğunun mutlaka sevdiklerinden arkadaşlarından, dost-akrabalarından kaybı bulunurken, içinde bulunduğumuz bir gerçekte ülkemizin geleceğini tayin edecek olan seçimler.
60 günden bu yana seçim adına neler yapıldı, kimler meydana çıktı Kahramanmaraşlı için pek ehemmiyet taşıdığını sanmıyorum. En azından benim için öyle değil.
Ülkemiz için elbette Cumhurbaşkanının devam etmesinin elzem olduğunu söylemeye gerek yok. Kahramanmaraş’ımız için ise, halkın gönlünden geçenleri artık sağır sultan biliyor.
Artık bu dönemde, halktan kopuk vekil istemiyoruz. Sadecekendisine çalışan vekil istemiyoruz. Siyasi geleceği uğruna, kişisel hareketlerini etik kuralları dışına taşıran vekil istemiyoruz. Eğer Bakan falan olmayacaksa, tepeden inme vekil istemiyoruz.
Bu güzel memleket doğal afetten yıkılmışken, birde siyasi yıkım istemiyoruz. 6 Şubat’tan bu yana kaybettiklerimizin enkazından bulabildiğimiz fotoğrafları ile avunuyoruz veya avunduğumuzu hissetmeyi istiyoruz.
Sözün özü şu ki; Memleketimizin ve sevdiklerinizi kıymetini bilin, çünkü fotoğrafların kokusu olmuyor..
