İçim
yanıyor, yüreğim kanıyor, üzüntüden kahroluyorum. Ne diyeceğimi ne yazacağımı
bilemiyorum.
Ölüm adın
kalleş olsun!
Her ölüm
erken ölüm!
Kadife Teyze
diyorum…
Genç yaşta
dört çocuğu ile dul kalmış, saçını süpürge etmiş, ayakta durmak için gece
gündüz çalışmış, çabalamış, çocuklarını büyütmüş, evlendirmiş, torun torba
sahibi olmuş, acıların her türlüsünü tatmış; (ana baba, eş, kardeş, belki de en
ağırı evlat acısı) bu günlere gelmiş koca yürekli kadın.
Kolay değil,
onca yıl tek başına yaşam mücadelesi vermek…
Dimdik
ayakta durmak…
Her derde
deva olmak…
Dergâh kapısı
gibiydi, evinin kapısı…
Gönlü açık,
eli açık, yüreği açıktı kapısından girene…
Onda gördüm
kan bağı olmadan anne, babaanne olabilmeyi…
Yetmiş beşe
dayadı merdiveni…
Eksilmedi kimseye
sevgisi…
Ey insanoğlu,
bu dünya ölümlü bilesiniz!
Her şeyin
bir sonu var; fark edip, hissedip göresiniz…
Bir taraftan
ölmekte; bir taraftan doğmakta insan nesli…
Bir devir
teslim döngüsüdür dünyanın ta kendisi…
Bense başka
havalarda hiç değilim…
“Dünyayı
güzellik kurtaracak bir insanı
Sevmekle
başlayacak her şey”
Yaşanası bu
dünyayı güzelleştirmek bizim elimizde.
Başarabiliriz…
Zor değil… İnanmak başarmanın ta kendisi…
Yapacağımız tek
şey; karşılıksız, beklentisiz, çıkarsız sevebilmek.
Sonra paylaşmak,
yârin yanağından gayri her şeyi, hep beraber…
Kadife teyze
bunu başarabilmiştir; okumuşlara, çok bilmişlere; dünya hırsı olanlara, aç
gözlülere; paraya tapanlara, ruhu kararmışlara; hiç ölmeyeceğini sananlara,
insanları iliklerine kadar sömürenlere, kul hakkı yiyenlere, hakkı, hukuku
tanımayanlara, yüreğinden sevgiyi söküp atmış olanlara inat…
Kadife teyze,
hem de en yücesini başarmıştır; karşılıksız sevebilmeyi, iyi insan olabilmeyi,
yardıma koşabilmeyi, anne, abla, dost, kardeş, yoldaş, arkadaş olabilmeyi…
“Sevgi
güzellik ister gülüm,
Güzellik
emek ister.
Güzellik
tende değil gülüm,
Yürekte
ateş ister.”
Yüreği de
sevgisi de emeği de herkese yetti de arttı.
Sevebilmenin
ne kadar yüce bir değer olduğunu tüm insanlığa tattırdı.
Anadolu’nun güzel
insanları her zaman her yerde vardı, var olacak.
Kadife
Teyze her daim
kalbimizde yaşayacak…
Bize
bulutların arasından sevgi ile bakacak…
İyi insanlar
her daim baş tacımız olacak…
Dünya var oldukça hep övgü ile anılacak…